| Od 1 stycznia br. obowiązują nowe zasady przyznawania, obliczania i
wypłacania dodatków mieszkaniowych. Zostały one określone w ustawie z
dnia 21 czerwca 2001r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. Nr 71, poz.
734 z 2001 r.) oraz w przepisach wykonawczych do wymienionej wyżej
ustawy, które zamieszczono w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28
grudnia 2001 r. (Dz.U. Nr 156, poz. 1817 z 2001 r.). Nowe przepisy rozszerzyły krąg osób i rodzin, które mogą
ubiegać się o przyznanie tej formy pomocy ze strony miasta. Są nimi
obecnie: najemcy oraz podnajemcy lokali mieszkalnych, członkowie
spółdzielni mieszkaniowych posiadający lokatorskie bądź własnościowe
prawo do lokalu, właściciele mieszkań w budynkach, należących do
spółdzielni mieszkaniowych lub innych osób prawnych i fizycznych, osoby
zajmujące lokale w budynkach stanowiących ich własność, współwłasność
(budynki wielorodzinne) oraz posiadające inny tytuł prawny do
mieszkania, a także osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego,
oczekujące na przysługujący im lokal socjalny lub zamienny. Powierzchnia użytkowa mieszkania nie może przekraczać więcej
niż 30% powierzchni normatywnej. Wyjątek stanowią lokale, w których
udział pokoi i kuchni nie przekracza 60% ich ogólnej powierzchni
użytkowej. W takim konkretnym przypadku powierzchnia użytkowa
mieszkania nie może przekraczać więcej niż 50% powierzchni normatywnej.
Powierzchnia normatywna uzależniona jest od ilości osób gospodarstwa
domowego i wynosi: dla 1 osoby 35 m2, dla 2 osób 40 m2, dla 3 osób 45
m2, dla 4 osób 55 m2, dla 5 osób 65 m2, dla 6 osób 70 m2. Dla każdej
następnej osoby zwiększa się powierzchnię normatywną o 5 m2, natomiast
jeśli w mieszkaniu znajduje się osoba niepełnosprawna poruszająca się
na wózku inwalidzkim lub osoba niepełnosprawna, której
niepełnosprawność wymaga zamieszkiwania w oddzielnym pokoju to
powierzchnię normatywną zwiększa się o 15 m2.
Ustawa nieco zmieniła kryteria dochodowe. Generalnie biorąc
dodatek mieszkaniowy jest okresowym (na 6 miesięcy) świadczeniem dla
osób i rodzin niezamożnych. W 2002 r. dodatek mieszkaniowy przysługiwał
będzie na dotychczasowych warunkach. Średni miesięczny dochód na
jednego członka gospodarstwa domowego, uzyskany w 3-miesięcznym okresie
poprzedzającym datę złożenia wniosku o dodatek, nie może przekraczać
150% najniższej emerytury w gospodarstwie jednoosobowym (obecnie jest
to 795,39 zł) i 100% najniższej emerytury w gospodarstwie wieloosobowym
(obecnie jest to 530,26 zł). Jeżeli jednak dochód na jednego
członka gospodarstwa domowego jest wyższy, a kwota nadwyżki nie
przekracza wysokości dodatku mieszkaniowego, należny dodatek obniża się
o tę kwotę. W latach 2003 i 2004 kwoty dochodu mają wynosić
odpowiednio 160% oraz 110% najniższej emerytury, zaś docelowo, od 2005
r. progi dochodowe wyniosą 175% najniższej emerytury w gospodarstwie
jednoosobowym i 125% najniższej emerytury w gospodarstwach
wieloosobowych.
Wysokość dodatku mieszkaniowego uzależniona jest głównie od
dochodów gospodarstwa domowego oraz wydatków jakie ponosi ono na
świadczenia związane z zajmowanym mieszkaniem. Za wydatki w przypadku
osób mających tytuł prawny do mieszkania przyjmuje się czynsz oraz inne
opłaty związane z używaniem lokalu, a także opłaty za energię cieplną
(centralne ogrzewanie i ciepła woda), wodę, odbiór nieczystości stałych
i płynnych. W przypadku członków spółdzielni mieszkaniowych i
właścicieli lokali do niej należących bierze się pod uwagę opłaty za
energię cieplną, wodę, odbiór nieczystości oraz koszty eksploatacji i
remontów z wyłączeniem ubezpieczenia, podatku od nieruchomości i opłat
za wieczyste użytkowanie gruntów. Właściciele lokali mieszkalnych za
wydatki dla celów dodatków mieszkaniowych mogą uznać opłaty takie same
jak w przypadku najemców lub podnajemców mieszkań z tą jednak różnicą,
że zamiast czynszu muszą podać zaliczki na koszty zarządu
nieruchomością wspólną z wyłączeniem ubezpieczenia, podatku od
nieruchomości i opłat za wieczyste użytkowanie gruntów. Jeszcze inny
rodzaj wydatków podają właściciele lokali mieszkalnych w budynkach
wielorodzinnych i domów jednorodzinnych. Podaje się tutaj opłaty za
wodę, odbiór nieczystości oraz za energię cieplną. Natomiast w
przypadku osób zajmujących lokal bez tytułu prawnego i oczekujących na
dostarczenie im przysługującego lokalu socjalnego lub zamiennego bierze
się pod uwagę odszkodowanie za zajmowanie mieszkania bez tytułu
prawnego, oraz opłaty za energię cieplną, wodę, odbiór nieczystości
stałych i płynnych z wyłączeniem ubezpieczenia, podatku od
nieruchomości i opłat za wieczyste użytkowanie gruntów. Rozwiązaniem, które wpłynie na wysokość
otrzymywanego dodatku mieszkaniowego będą zapewne zapisy wprowadzające
podstawę - do uwzględnienia przy obliczaniu dodatków do poziomu 90%
wydatków przypadających na normatywną powierzchnię mieszkania (do tej
pory uwzględniało się 100% takich wydatków) oraz ograniczenie wysokości
otrzymywanego dodatku mieszkaniowego do 70% tychże wydatków.
Oznacza to, że osoby osiągające niskie dochody lub też tych dochodów
nie posiadające, pozostałe 30% wydatków za mieszkanie będą musiały
pokryć ze środków własnych (np. przy wydatkach w wysokości 200 zł i
zerowych dochodach, dodatek nie będzie większy niż 140 zł). Zatem
większy krąg osób uprawnionych do otrzymania dodatku został zwiększony
kosztem jego wysokości. Zmieniły się również terminy, od których przyznaje
się dodatki mieszkaniowe. Obecnie jest to pierwszy dzień miesiąca
następującego po dniu złożenia wniosku. Oznacza to, że wniosek
złożony np. w miesiącu styczniu daje prawo do otrzymania dodatku w
miesiącu lutym (do tej pory otrzymywało się dodatek w tym samym
miesiącu, w którym składało się wniosek). Zatem, aby zachować ciągłość
otrzymywania dodatku mieszkaniowego, należy składać wniosek w ostatnim
miesiącu, w którym otrzymuje się dodatek. Na wymienienie zasługują również przepisy
umożliwiające odmówienie przyznania dodatku mieszkaniowego w przypadku
rażącej dysproporcji między niskimi dochodami wskazanymi w złożonej we
wniosku deklaracji o dochodach gospodarstwa domowego, a faktycznym
stanem majątkowym wnioskodawcy. Może to nastąpić w wyniku
przeprowadzonego przez pracownika urzędu wywiadu środowiskowego i
udokumentowanych ustaleń w tym zakresie. Przepisy wykonawcze w
tej sprawie zostały wydane przez Ministra Infrastruktury w
rozporządzeniu z dnia 27 grudnia 2001 r. i zostały opublikowane w
Dzienniku Ustaw Nr 156 z 2001 r.
Zastępca Burmistrza Miasta
Zbigniew PISKORZ
|
