W imię Boga w Trójcy Świętej Jedynego.
Stanisław August z Bożej łaski i woli narodu król polski, wielki książę
litewski, ruski (...), wraz z stanami skonfederowanymi w liczbie
podwójnej naród polski reprezentującymi. Uznając, iż los nas wszystkich
od ugruntowania i wydoskonalenia konstytucyi narodowej jedynie zawisł,
długim doświadczeniem poznawszy zadawnione rządu naszego wady, a chcąc
korzystać z pory, w jakiej się Europa znajduje, i z tej dogorywającej
chwili, która nas samym sobie wróciła, wolni od hańbiących obcej
przemocy nakazów, ceniąc drożej nad życie, nad szczęśliwość osobistą
egzystencyją polityczną, niepodległość zewnętrzną i wolność wewnętrzną
narodu, którego los w ręce nasze jest powierzony, chcąc oraz na
błogosławieństwo, na wdzięczność współczesnych i przyszłych pokoleń
zasłużyć, mimo przeszkód, które w nas namiętności sprawować mogą, dla
dobra powszechnego, dla ugruntowania wolności, dla ocalenia ojczyzny
naszej i jej granic, z największą stałością ducha niniejszą
Konstytucyję uchwalamy i tę całkowicie za świętą, za niewzruszoną
deklarujemy.
Fragment Konstytucji 3-go Maja.
