Rezerwacja biletów dla szkół: 16 621 44 34. Bilety będzie można również nabyć indywidualnie. Cena biletu - 12 zł. Czas trwania filmu: 1 godz. 45 min.
Film „Dywizjon 303" to prawdziwa historia polskich asów przestworzy, inspirowana bestsellerem Arkadego Fiedlera o tym samym tytule. Polscy lotnicy, początkowo niedoceniani i wyśmiewani, stają się legendą. W ramach Królewskich Sił Powietrznych Wielkiej Brytanii (RAF-u) tworzą elitarną jednostkę - Dywizjon 303, który nie ma sobie równych. W czasach, gdy każdy dzień mógł być ostatnim, nie wahali się wykonywać ewolucji powietrznych na granicy szaleństwa. Nikt nie latał tak jak oni. Ich ponadprzeciętne umiejętności i niezwykły patriotyzm mogą być przykładem dla kolejnych pokoleń Polaków, czym jest prawdziwe bohaterstwo. Film opowiada nie tylko o spektakularnych akcjach, w których brali udział podczas Bitwy o Anglię, ale pokazuje również ich życie prywatne. Kogo kochali, kogo stracili i za kim tęsknili.
Kazimierz Roman Wünsche urodził się 5 czerwca 1919 r. w Jarosławiu, w rodzinie robotniczej (rodzice Edward i Stanisława z domu Talent). Do szkoły powszechnej uczęszczał w Bydgoszczy, zaś do gimnazjum w Jarosławiu. Po ukończeniu piątej klasy jesienią 1936 r. wstąpił do Szkoły Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w Bydgoszczy (szkołę przeniesiono potem do Krosna). Szkolony był w grupie pilotów myśliwskich i wiosną 1939 r. przydzielony został do 111 Eskadry Myśliwskiej w Warszawie, gdzie pozostał do wybuchu wojny. W czasie wrześniowych walk wykonał łącznie 16 lotów na P.11. 17 września, po wkroczeniu wojsk radzieckich do Polski, został ewakuowany z całym dywizjonem do Rumunii. Rzut kołowy, którym jechał, przekroczył granicę dopiero następnego dnia wieczorem. Wünsche początkowo został internowany i osadzony w obozie, lecz szybko z niego uciekł. Zdołał dojechać do ambasady polskiej w Bukareszcie, gdzie otrzymał środki na dalszą podróż. Dotarł do jednego z portów nad Morzem Czarnym skąd statkiem odpłynął do Francji (via Malta).
We Francji przeszkolił się na nowoczesnych myśliwcach francuskich w polskiej bazie w Lyon-Bron. W połowie maja 1940 r. został przydzielony do polskiego klucza przy Groupe de Chasse II/8, dowodzonego przez por. Ludwika Paszkiewicza (trzecim pilotem był plut. Leon Nowak). Polacy przybyli na lotnisko francuskiej jednostki w Villacoublay 19 maja, zapoznali się z Blochami MB-152 i zaczęli brać udział w lotach bojowych. Początkowo zadaniem ich była głównie służba alarmowa i walka z nalotami, potem także eskorta bombowców a nawet ataki na czołgi. Po poddaniu się wojsk francuskich Paszkiewicz oraz Wünsche (Nowak zginął 28 maja) opuścili Francuzów i udali się do portu w La Rochelle, skąd 19 czerwca na pokładzie angielskiego statku "Alderpool" odpłynęli do Plymouth w Anglii.
2 sierpnia 1940 r. Wünsche przydzielony został do 303 Dywizjonu Myśliwskiego im. Tadeusza Kościuszki, kontynuatora tradycji 111 Eskadry. Po dokończeniu szkolenia zaczął latać bojowo - już 31 sierpnia wieczorem, po alarmowym starcie zestrzelił w rejonie Biggin Hill Bf 109. Jego następną ofiarą był kolejny Bf 109 z osłony bombowców, którego zestrzelił 5 września 1940 r. u ujścia Tamizy. 6 września walcząc w rejonie miejscowości Sevenoaks Weald przeciwko ogromnej formacji niemieckich samolotów zapisał na swoim koncie dwa kolejne Messerschmitty, zaliczone odpowiednio jako pewny i prawdopodobny.
Trzy dni później, 9 września, skończyła się jego szczęśliwa seria. Ok. 17.55 walcząc z niemieckim nalotem na południowy wschód od Londynu został trafiony przez Messerschmitta. Wünsche na niskiej wysokości wyskoczył z płonącej maszyny (wrak spadł w Saddlescombe Farm, resztki wydobyto w 1979 r.) i wylądował w Devil's Dyke. Był lekko ranny w lewą nogę, poparzony na twarzy, a przy lądowaniu doznał urazu kręgosłupa. Trafił do szpitala w Hove.
Po powrocie do zdrowia Wünsche otrzymał przydział z powrotem do 303 Dywizjonu. 23 czerwca 1941 r. nad Desvres we Francji zestrzelił w czasie lotu na eskortę bombowców jednego Bf 109. Wieczorem 3 lipca 1943 r. wraz z ppor. Tadeuszem Kołeckim, sierż. Mieczysławem Popkiem i sierż. Aleksandrem Rokitnickim został poderwany w powietrze celem przechwycenia dwóch niemieckich samolotów. Pościg okazał się skuteczny i czwórka pilotów zestrzeliła nad Lincolnshire dwa rozpoznawcze Ju 88 (jedna załoga Junkersa poległa, druga w całości trafiła do niewoli). Każdemu z Polaków przyznano po 1/2 zwycięstwa. Statecznik jednego z zestrzelonych Junkersów przechowywany jest do dziś w Instytucie Polskim i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie.
6 września 1942 r. Wünsche został przeniesiony do jednostki wyszkolenia bojowego 58 Operational Training Unit w Grangemouth na stanowisko instruktora pilotażu myśliwskiego. 1 stycznia 1943 r. otrzymał promocję na stopień podporucznika. Do 303 Dywizjonu wrócił 17 marca 1943 r., gdzie służył do 1 października 1943 r. (w międzyczasie, od 4 do 29 kwietnia 1943 r. ukończył w bazie RAF Cosford kurs dla oficerów). Następnie Wünsche skierowany został na odpoczynek do bazy w Blackpool. 18 kwietnia 1944 r. powrócił do służby bojowej - trafił do latającego na Mustangach III 315 Dywizjonu "Dęblińskiego" - jako jego pilot brał udział m.in. w osłonie lądowania w Normandii oraz zwalczania latających bomb. 25 października 1944 r. skierowany został na odpoczynek do Bazy Sił Powietrznych w Blackpool, ale 6 grudnia powrócił do "Dębliniaków" obejmując dowództwo eskadry "B". 6 grudnia 1945 r. przeniesiony został do 309 Dywizjonu "Ziemi Czerwieńskiej" jako oficer nawigacyjny. Na stanowisku tym służył do czasu rozformowania dywizjonu na początku stycznia 1947 r.
Wünsche zakończył służbę w polskim lotnictwie jako porucznik i Flight Lieutenant. Na wojnie wykonał łącznie 265 lotów bojowych. Odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari (nr 8829), czterokrotnie Krzyżem Walecznych, czterokrotnie Medalem Lotniczym, Polowym Znakiem Pilota (nr 426), Odznaką Honorową za Rany i Kontuzje oraz brytyjskim Distinguished Flying Medal. W 1947 r. powrócił do Polski. Otrzymał posadę instruktora w dęblińskiej Oficerskiej Szkole Lotniczej. W lotnictwie ludowego Wojska Polskiego służył do 1952 r., kiedy to został zwolniony (tego typu represje wymierzone w powracających z Zachodu żołnierzy były w czasach stalinowskich codziennością). Udało mu się znaleźć nową posadę i od października 1952 r. był kontrolerem technicznym, a potem referentem awaryjno-wypadkowym ekspozytury osobowej Państwowej Komunikacji Samochodowej w Warszawie. Wciąż jednak chciał latać i we wrześniu 1955 r. napisał podanie do Ministra Zdrowia o przyjęcie go do lotnictwa sanitarnego. Do jego prośby ustosunkowano się przychylnie i od 1 stycznia 1956 r. latał jako pilot Wojewódzkiej Stacji Pogotowia Ratunkowego w Białymstoku. Rok później przeniesiono go do Centralnego Zespołu Lotnictwa Sanitarnego w Warszawie. W 1963 r. latał do izolowanego z powodu epidemii ospy Wrocławia, transportował chorych również w lotach zagranicznych. Przeszkolił się także na śmigłowcach i brał udział w akcjach ratowniczych w górach. W 1970 r. przeszedł zawał, co było przyczyną zakończenia pracy w lotnictwie sanitarnym i przejścia na rentę. Za działalność powojenną odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Krzyżem Zasługi.
Kazimierz Wünsche zmarł 10 lipca 1980 r. w Warszawie w wieku 61 lat. Pochowany został na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
http://www.polishairforce.pl/wunsche.html
