Urodził się 18 października 1919 r. w Jarosławiu, jako syn hr. Juliana Hordyńskiego i Heleny ze Steinbachów. Tutaj też spędził pierwsze lata życia.
Studiował prawo, orientalistykę i filologię polską na Uniwersytecie Jana Kazimierza w Lwowie. W 1935 zadebiutował jako poeta. Należał do czołowej grupy poetów przedwojennego Lwowa. Podczas okupacji niemieckiej (1941-1944) publikował wiersze w konspiracyjnych antologiach oraz prasie podziemnej, kontynuował studia na tajnym uniwersytecie. Po powtórnym zajęciu Lwowa przez Sowietów w lipcu 1944 został aresztowany i na pięć lat zesłany do łagrów na terenie ZSRR (m.in. w Donbasie). Po trzech latach został uwolniony i powrócił do Jarosławia, gdzie tworzył pierwsze wiersze powojenne, zanim wyjechał do Wrocławia i następnie zamieszkał w Krakowie, w Domu Literatów Polskich na ul. Krupniczej. Ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W Krakowie współpracował z „Tygodnikiem Powszechnym". Zadebiutował w 1951 tomikiem Powrót do światła wydanym przez krakowskie Wydawnictwo Literackie. W 1956 wszedł w skład redakcji „Życia Literackiego", w którym wraz z Wisławą Szymborską prowadził tzw. „pocztę literacką". W 1961 z powodów zdrowotnych wyjechał z kraju i po trzyletnim pobycie najpierw w Wiedniu, następnie w Paryżu (studia na Sorbonie), w 1964 osiedlił się w Rzymie. Z Rzymu nadsyłał teksty do „Życia Literackiego" oraz „Przekroju".
Był laureatem wielu nagród włoskich o charakterze międzynarodowym (m.in. Gran Premio Italia oraz Nagroda Prezydenta Miasta Rzymu), jego utwory przełożono na kilkanaście języków. Był członkiem Związku Literatów Polskich oraz PEN Clubu.
W Polsce i podczas 37-letniego pobytu za granicą cały czas intensywnie tworzy, wydając w Wydawnictwie Literackim łącznie 15 tomików wierszy: Powrót do światła (1951), Wędrówki (1955), Pod znakiem Wagi (1959), Rozmowy z Chopinem (1961), Głowa na pieńku (1965), Koncert włoski (1968), Błędne koło (1969), Egzorcyzmy (1972), Wiersze wybrane (1976), Epitafium dla kota (1977), Cena oddechu (1982), Ślad (1985), Oddalenia (1989), Seans (1995) oraz wydany pośmiertnie Festyn (1998).
Jego liczne wiersze były publikowane w wielu antologiach zagranicznych w przekładach na 13 języków. Sam również tłumaczył innych poetów, władał biegle 7 językami.
Chętnie oprowadzał po Rzymie turystów, głównie tych z Polski. Kochał sztukę, muzykę poważną i podróże. Udzielał licznych wywiadów radiowych, prasowych i telewizyjnych. Grał też w kilku filmach epizody charakterystyczne: w „Kaloszach szczęścia" Bohdziewicza oraz „Gnger Fred" Felliniego.
Po 1990 r. kilkakrotnie odwiedził Polskę.
Jerzy Hordyński zmarł nagle w Rzymie 14 czerwca 1998 r. mając blisko 79 lat. Został pochowany na cmentarzu rzymskim Prima Porta, w polskiej kwaterze.
21 listopada 2001 r. na domu przy ul. Dąbrowskiego 4 w Jarosławiu, w którym Jerzy Hordyński spędził pierwsze lata swego życia została umieszczona tablica pamiątkowa, a pod koniec 2003 r. Rada Miasta nadała nazwę pasaż poety Jerzego Hordyńskiego pasowi komunikacyjnemu na os. Armii Krajowej.
Zofia Krzanowska
