Piotr Dudak, ur. w 1993 r. w Katowicach. Absolwent Realizacji Obrazu Filmowego,Telewizyjnego i Fotografii na Wydziale Radia i Telewizji im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego, a także Państwowego Technikum Fotograficznego nr 12 im. Edwarda Abramowskiego w Katowicach. Magister sztuki, technik fotograf, autor cykli fotograficznych, reżyser i operator filmów pokazywanych na prestiżowych festiwalach filmowych. Jego styl charakteryzuje wyrazistość i dosadność formy. Wyznaje zasadę, że od tego co widać, ważniejsze jest to co ukryte. Prywatnie grywa na fortepianie, oraz lata na paralotni.
Autor o swojej pracy twórczej mówi tak: "W swojej twórczości główny nacisk kładę na obrazowanie uczuć, które sprawiają, że czujemy się sparaliżowani, zdezorientowani, zakłamani, pozbawieni widocznego celu. To natręctwa zmuszające do robienia rzeczy, których nie tylko nienawidzimy, ale co więcej - rzeczy z którymi się nie identyfikujemy. Fundamentalnym elementem tego stanu rzeczy jest brak własnej tożsamości. Kultura próbuje związać nas ze sztucznymi potrzebami i pragnieniami, które niszczą pomosty dzielące nas od świadomości istnienia sfery ontologicznej. Moją ambicją jest zilustrowanie tego zjawiska przy wykorzystaniu wyrazistej formy czerpiącej zarówno z fotografii, malarstwa, oraz innych, różnorodnych technik graficznych."
"Misterium Transgresji w skali szarości"
Tematem
prac jest surrealistyczna wędrówka kobiety po linii graniczącej światy
natury i cywilizacji, przedstawiona monochromatycznie w formie kolażu.
Inspiracją do ich powstania było doświadczenie samotności i próba
znalezienia własnej tożsamości. Cykl miał swoją premierę w „Galerii
Pustej" w Jaworznie, a następnie „Galerii Obok ZPAF" w Warszawie.
Oryginalnie składał się z dwunastu fotografii, jednak z czasem autor
postanowił poszerzyć go o dodatkowe osiem.
Misterium jest przejawem pewnych podstawowych bytów, na których opiera
się - zgodnie z moim empirycznym postrzeganiem - świat. Na swoje
potrzeby dzielę go na elementy natury, cywilizacji i metafizyki.
Codziennie mamy kontakt z cywilizacją. Jest to wynikiem nadmiernego
rozszerzenia mechanizmów, które sami stworzyliśmy, aby nasze życie było
wygodniejsze. Jednak wzrost jego struktur spowodował, że po drodze
straciliśmy harmoniczne współistnienie z naturą, z której wyrośliśmy.
Tak więc nasze funkcjonowanie w zorganizowanym społeczeństwie
doprowadziło do zatracenia lub represji natury. Natomiast metafizyka -
trzeci element świata - jest czymś niewyobrażalnym. Jest ona obecna,
ale zarazem pozostaje ukryta. Uzupełnia oba światy, nie identyfikując
się z żadnym z nich. Podczas gdy natura i cywilizacja wpływają na umysł i
ciało, metafizyka wpływa na duszę. Niedowartościowanie któregokolwiek z
komponentów świata przyczynia się do utraty poczucia tożsamości
człowieka. Bohaterka prezentowanych fotografii podejmuje podróż między
światami w poszukiwaniu własnej tożsamości. Prace zostały wykonane jako
kolaż, z szerokim wykorzystaniem maskowania obrazu, dla którego podstawą
była fotografia cyfrowa.
