Miejsce związane z legendą o cudownym pojawieniu się wizerunku Piety na polnej gruszy, 20 sierpnia 1381 roku. Pierwotnie drewniana kaplica, w której według tradycji modliła się królowa Jadwiga przed bitwą pod Stubnem w 1387 roku, Murowany kościółek gotycki w 1421 roku. Znajdował się w znacznej odległości od ówczesnego miasta, stąd szereg wieków określany był jako "polny" lub "w polu". Został zburzony, a w latach 1629-1635 wybudowano nowy wraz z klasztorem dla jezuitów sprowadzonych przez Annę Ostrogską. Jezuici przy kościele zbudowali kolegium zamiejskie z nowicjatem i przenieśli tam również nauczanie muzyki.
Kościół rozbudowany w latach 1698 - 1713, architekt Jakub Solari, mistrzem murarskim był Szczepan Flanderski. Po połowie XVIII wieku budowa wież i ślepej fasady przy prezbiterium - według planów Józefa Degana. Barokowe hełmy wież wykonali mosiężnik J. Weys i Albertus Aerarius, jarosławianin. Wyposażenie wnętrza z XVIII wieku, z rzeźbami Tomasza Huttera. W głównym ołtarzu gotycka Pieta. Polichromie Rossiego i Ornausa. W korytarzu klasztornym polichromie Adama Swacha z 1731 roku, bardzo interesujące ze względów ikonograficznych, m. in. widoki Jarosławia, Lwowa i Torunia oraz portrety Zofii z Odrowążów Tarnowskiej - Kostkowej, Anny z Kostków Ostrogskiej, Anny Aloyzy z Ostrogskich Chodkiewiczowej, Jana Kazimierza, Jakuba Sobieskiego, Jana III Sobieskiego, biskupa Aleksandra Fredry.
Po kasacie zakonu jezuitów (1773) zespół przekazany dominikanom w 1777 r.
W głównym ołtarzu znajduje się cudowna, gotycka Pieta.
Informacje szczegółowe:
