Na otwarcie wystawy przybyła rodzina artysty, przyjaciele, przedstawiciele Urzędu Miasta, osobistości świata kultury i sztuki oraz miłośnicy twórczości malarza. Otwarcie wystawy uświetnili swoim przybyciem m.in.: Naczelnik Wydziału Kultury, Turystyki i Promocji Miasta Andrzej Wyczawski, zasłużony dla kultury ziemi jarosławskiej doc dr n.med. Stanisław Sobocki oraz wieloletni przyjaciel artysty - Henryk Cebula wraz z małżonką. Gości powitała Pani komisarz wystawy Elżbieta Piekarska. Pan Naczelnik Wydziału Kultury, Turystyki i Promocji Miasta Andrzej Wyczawski w swoim przemówieniu wskazał na pracę dydaktyczną artysty, który jest nauczycielem w ZSP w Jarosławiu i dochował się już wielu młodych i utalentowanych plastyków. Zwrócił uwagę na walory plastyczne prac malarza oraz jego dorobek artystyczny. Przemówienie wygłosił również doc dr n.med. Stanisław Sobocki, który zaznaczył, iż twórczość Krzysztofa Krzycha to nie tylko wystawy zbiorowe i indywidualne, ale przede wszystkim nauczanie, przekazywanie wiedzy i doświadczenia swoim uczniom. Działalność profesjonalna artysty to malarstwo, rysunek i grafika. Pan Stanisław Sobocki podziękował malarzowi za wykonanie pięknego obrazu olejnego przedstawiającego portret dr med. Adolfa Dietziusa - byłego Burmistrza Miasta Jarosławia. Obraz ten znajduje się na honorowym miejscu w Sali Narad Urzędu Miasta Jarosławia. Głos zabrał również przyjaciel artysty - Henryk Cebula, który życzył mu dalszych sukcesów i weny twórczej.
Dodatkową atrakcją wieczoru było losowanie wśród gości nagród - dwóch obrazów autora.
Wystawa potrwa od 6. do 24. lutego 2006 r. w godzinach 10.00 - 16.00.
Wydział Kultury, Turystyki i Promocji Miasta
Krzysztof Krzych - sylwetka artysty
Ur. w 1956 r. we Frysztaku, woj. podkarpackie. Ukończył studia artystyczne na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie - Wydział Grafiki w Katowicach, dyplom tej uczelni uzyskał w 1986 roku w pracowni Adama Romaniuka.
Debiutował w 1987 r., wystawą malarstwa i grafiki w jarosławskiej "Galerii 34" i od tamtej chwili zaprezentował już ponad dwadzieścia wystaw indywidualnych (Sopot, Gdańsk, Nowy Sącz, Katowice, Hamburg, Przemyśl, Jarosław, Lubaczów, Przeworsk, Tarnobrzeg, Starachowice, Tarnów, Dębica, Ustronie Morskie, Poznań i inne). Brał udział w ponad trzydziestu wystawach zbiorowych, gdzie otrzymał wiele nagród i wyróżnień. Jego prace znajdują się głównie w zbiorach prywatnych w Polsce, a także: USA, Japonii, Kanadzie, Niemczech, Włoszech, Austrii, Australii, Szwecji, Peru, Ukrainie i Rosji.
Równocześnie z działalnością artystyczną jest nauczycielem w Zespole Szkół Plastycznych w Jarosławiu. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, grafiką warsztatową i projektową. Należy do Stowarzyszenia Pastelistów Polskich.
"20 obrazów" - Krzysztof Krzych
Krzysztof Krzych: "Z początku malowałem obrazy przedstawiające, teraz próbuję malować abstrakcje. Pomiędzy jednym a drugim były różne stopnie figuracji abstrakcyjnej i abstrakcji przedstawiającej. Nie widzę miedzy tymi gatunkami wyraźnego przedziału. Dobry obraz przedstawiający musi się opierać na pewnym porządku abstrakcyjnym, natomiast obraz abstrakcyjny nie jest nigdy całkowicie wolny od skojarzeń. Dla mnie kwestia wyboru między abstrakcją a obrazem przedstawiającym jest raczej sprawą taką, jak wybór między pejzażem geometrycznym, a linearnym obrazem. Prawdziwa linia podziału przebiega między obrazem mającym treść, a obrazem pozbawionym treści. Jeśli obraz jest udany, jego sens czy też istota są wyczuwalne poprzez tworzywo, farbę i sposób malowania".
Jedną z największych niespodzianek twórczości artystycznej jest wzruszenie. Dopada nas w jakimś muzeum, galerii czy malarskiej pracowni, gdy nagle w obrazie dostrzegamy coś co wiele razy uchodziło naszej uwadze, gdy nagle zauważamy nie odkryte malarskie obszary poezji. Stworzone przez artystę dla nas, dla tej chwili, dla tego spotkania. Może więc ta ukryta poetyka sprawiła, że parę takich podniosłych chwil miałem okazję przeżyć przed obrazami Krzysztofa Krzycha.
Krzysztof Krzych jest artystą, który od początku swojej drogi artystycznej zaufał naturze i doświadczeniom pokoleń. Wprawdzie powrót do źródeł, do natury nie zawsze oznacza pełne zwycięstwo, tradycja może ciążyć i krępować, jednakże bez tych powrotów nie byłoby prawdziwych odkryć tego artysty. Konsekwentnie broniąc młodzieńczych ideałów, cały czas zdobywa doświadczenie, by osiągnąć pełnię swobody twórczej, wewnętrzną harmonię i niezwykłą radość tworzenia. Obraca się w wąskim kręgu obrazów czysto malarskich i ponadczasowych. Wykonuje martwe natury, pejzaże, portrety i akty. Malowane w pełnym świetle - pulsują radością życia melancholią i zadumą - są pochwałą istnienia i hymnem dziękczynnym. Nagość rozświetlona promieniami słońca olśniewa bogactwem koloru, kładzionego żywiołowo lecz z wyczuciem. Wysmakowane, uzupełniające się kontrasty, gra ciepłych i zimnych tonów to cechy, które zbliżają jego sztukę do widza.
Równorzędnie traktuje przedmiot i przestrzeń w obrazie. Celowo spłaszcza plany ocierając się o abstrakcję, której granicy jeszcze nigdy nie przekroczył. Jego obrazy i rysunki są bardzo kolorowe, malarstwo wręcz krzykliwe, o barwach na ogół czystych z dużą ilością żółcieni, czerwieni i kontrastującej czerni. Często do swej palety wprowadza czerń, traktowaną przeważnie jako element dynamizujący napięcia konstrukcyjne, lecz również wzbogacające kolorystykę. Autor operuje szeroką linią przechodzącą w plamę. Farbę kładzie gęstą i grubą warstwą zyskując mięsistą, wręcz reliefową fakturę. Sposób kładzenia farby, zdecydowany kierunek przebiegu pędzla, paleta oraz elementy kompozycyjne nadają obrazom charakter niezwykle dynamiczny. Kompozycje figuralne czy też pejzaże, zawsze przepełnia pewien niepokojący ruch. Akty kobiet malowane śmiałą, uproszczoną plamą, wpisuje artysta w nierealne, nieokreślone pejzaże niekiedy o abstrakcyjnej przestrzeni. Z ciemnych otworów powtarzających się w wielu obrazach okien, zdają się patrzeć na roznegliżowane spętane ciała niewidzialne oczy. Jego obrazy tworzą różne elementy połączone najzupełniej dowolnie, pozbawione związku logicznego. Ich wielość, nieokreśloność oraz odrealnienie, nawiązuje do podświadomości ujawnianej w sennych marzeniach, które można zrozumieć w nawiązaniu do własnych osobistych skojarzeń. Postacie pozornie milczące i zamarłe w bezruchu rozmawiają same z sobą tocząc dialog wewnętrzny czy też rozmawiają milcząc z otoczeniem.
Twórczość Krzysztofa Krzycha stanowi wyraźnie skrystalizowaną postawę artystyczną. Pozwala na identyfikację poszczególnych kreacji artystycznych tworząc świat autonomicznych wartości o charakterze uniwersalnym.
Stanisław Makara
