Uroczystość modlitewna wpisała się już w kalendarz wydarzeń realizowanych w naszym mieście i z roku na rok skupia coraz więcej mieszkańców oraz gości, dla których troska o naszą małą Ojczyznę, o dobrobyt, mądrość, nieustanny rozwój oraz pokój i życzliwość jest sprawą priorytetową. Inicjatorem corocznego marszu jest ks. Andrzej Surowiec, archiprezbiter jarosławski.
W skupieniu i z relikwiami św. Jana Pawła II oraz witrażowym portretem Ojca Świętego, w otoczeniu płonących świec, zniczy, lampionów, uczestnicy modląc się przeszli ulicami Jana Pawła II, Grunwaldzką i Grodzką pod krzyż usytuowany pod zachodnią stroną budynku ratusza. Oddali w ten sposób również hołd Wielkiemu Polakowi - Janowi Pawłowi II, którego 13. rocznica śmierci minęła kilka dni wcześniej. Pamięć o Nim, o Jego pontyfikacie, otwartości i nieustającej w działaniach trosce o cały świat, zaduma i refleksja, towarzyszyły wszystkim uczestnikom marszu.
Krzyż, na którym postawione zostały świece przekazane przez niosących uczestników, w tym również W. Palucha, Burmistrza Miasta Jarosławia, swoim wykonaniem (z metalu) i z umieszczonymi na nim płonącymi świecami, symbolicznie nawiązywał do krzyża w rzymskim Koloseum, gdzie w Wielki Piątek gromadzą się pielgrzymi z całego świata i wraz z mieszkańcami Wiecznego Miasta uczestniczą w drodze krzyżowej i modlą się w intencji świata.
Tej modlitwy, w intencji miasta, nie zabrakło również 5 kwietnia, a zaintonował ją burmistrz W. Paluch:
„Ojcze święty Janie Pawle II, za Twoim pośrednictwem prosimy o łaskę dla wszystkich mieszkańców miasta Jarosławia i ziemi jarosławskiej. Wierzymy w moc naszej modlitwy i w Twą zbawienną pomoc. Wyproś u Boga Wszechmogącego łaski, o które się modlimy...za szkoły, urzędy, zakłady pracy, jednostki służby zdrowia, policji, straży pożarnej, wojska i wszystkie instytucje pomocy społecznej, o solidarność i miłość społeczną między mieszkańcami za zgodę w naszych rodzinach, łaskę wytrwania w cierpieniu dla chorych, dla rządzących o dar roztropności i mądrości w podejmowaniu decyzji, za wszelkie służby i zawody, aby służyły każdemu człowiekowi i każdej rodzinie, o życzliwość w kontaktach sąsiedzkich. Uproś nam dar umocnienia naszej wiary, nadziei i miłości. Pan Jezus obiecał, że o cokolwiek w Jego imię poprosimy, to otrzymamy. Dlatego i my Panie, pełni ufności, prosimy Cię o łaskę wysłuchania i obdarzenia tym, o co się modlimy za wstawiennictwem św. Jana Pawła II. Wysłuchaj nas Panie. Amen".
Modlitwę w intencji ziemi jarosławskiej odczytał z kolei starosta T. Chrzan.
Znicze niesione przez kapłanów, młodzież, rodziny, przedstawicieli samorządów, mieszkańców mają niepowtarzalną wymowę, podobnie jak sama modlitwa i towarzyszące marszowi pieśni. Głębia „Marszu Światła" uwidaczniała się niemal z każdym krokiem uczestniczących w marszu, podobnie jak wspomnienia o św. Janie Pawle II, Honorowym Obywatelu Miasta Jarosławia, niezwykłym Polaku.
Również ułożenie z niesionych przez całą trasę marszu zniczy napisu „JP II" na jarosławskim rynku było niezwykle wymownym znakiem - dziękczynieniem oddanym św. Janowi Pawłowi II, podziękowaniem za dobro i spuściznę, którą pozostawił po sobie, a z dorobku której korzystają, nie tylko Polacy, ale mieszkańcy całego świata.
Zwieńczeniem uroczystości modlitewnej było złożenie kwiatów pod tablicą poświęconą Honorowemu Obywatelowi Miasta Jarosławia oraz wspólna modlitwa i błogosławieństwo bp Stanisława Jamrozka.
Z kart historii pontyfikatu Jana Pawła II:
13 kwietni 1979 r. Jan Paweł II jako pierwszy papież szedł drogą krzyżową pieszo z dużym, drewnianym krzyżem stacje od wnętrza Koloseum aż po zbocze Wzgórza Palatyńskiego. Przeszedł czternaście stacji, do których rozważania napisał, opierając się na przemówieniach zmarłego niecały rok wcześniej Pawła VI. Obraz papieża podążającego z drewnianym krzyżem po amfiteatrze, zatopionego w medytacji, pozostaje jedną z ikon tego pontyfikatu. Z roku na rok Jan Paweł II stawał się coraz słabszy, niósł krzyż tylko między przedostatnią a ostatnią stacją, aż do roku 2005, kiedy to kilkadziesiąt tysięcy pielgrzymów zgromadzonych wokół Koloseum i miliony przed telewizorami zobaczyły Jana Pawła II tylko na telebimach. Chory papież, tulący krzyż do policzka, łączył się w sposób duchowy z uczestnikami nabożeństwa, oglądając je na ekranie telewizora w swojej prywatnej kaplicy w Watykanie...
