Koncelebrze przewodniczył proboszcz ks. Marian Nabrzyski. Na Eucharystię przybyli m.in.: zastępca burmistrza Stanisław Misiąg, członkowie zarządu SMJ z prezesem Józefą Frendo, przedstawiciele Muzeum, dyrektor Centrum Kulturalnego w Przemyślu Adam Halwa, kapelan SMJ ks. Grzegorz Bechta oraz liczne grono jarosławian. Modlitwy odbyły się również przed tablicą umieszczoną w kruchcie kościoła, upamiętniającą fakt podarowania nieruchomości będącej własnością rodziny generała, na cele budowy kościoła i plebanii. Tablicę odsłonięto i poświęcono w 2005 roku. Delegacja SMJ złożyła wieniec z biało-czerwonych kwiatów. Tomasz Wieczorkiewicz, syn generała, z żoną Colette zapalili znicze.
Po mszy państwo Wieczorkiewiczowie spotkali się w sali parafialnej z członkami władz miasta, SMJ, historykami i członkami rady parafialnej. Pan Tomasz, długoletni pracownik Rosyjskiej Sekcji Tłumaczeń w Genewie, przekazał zarządowi Stowarzyszenia Miłośników Jarosławia cenne fotografie, pisma i inne dokumenty ze zbiorów nieżyjącego ojca. Podzielił się z zebranymi wspomnieniami o ojcu i jego losach związanych z udziałem w obu wojnach światowych.
Wacław Wieczorkiewicz był pierwszym prezesem Stowarzyszenia Miłośników Jarosławia utworzonego w 1934 roku. W okresie pierwszych trzech lat działalności SMJ zainicjowało i zrealizowało prace konserwatorskie i częściową rekonstrukcję zabytkowego zespołu klasztornego byłego opactwa ss. Benedyktynek. Następnie powołano do życia komitet i zorganizowano zbiórkę pieniężną na wykupienie z rąk prywatnych kamienicy Orsettich, w której od kilkudziesięciu lat mieści się Muzeum.
Generał Wacław Wieczorkiewicz był wybitnym bojownikiem o wolność Polski, cenionym oficerem, a także człowiek kochającym Jarosław.
Urodził się w 1989 roku w Polanówce. Ukończył gimnazjum, a maturę zdał w Kolegium im. Staszica w Lublinie (1901). Studiował w Akademii Ziemiańskiej Hochschule fur Bodenkultur w Wiedniu. W latach 1911-1914 był aktywnym członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich. Używał pseudonimu Rene Scaevola, który stał się integralnym składnikiem jego nazwiska.
Postawa patriotyczna generała i jego przebogata osobowość były sposobem jego życia i myślenia o Ojczyźnie przez cały czas. Przez 3 lata (od roku 1914) służył w Legionach Polskich. Był internowany. Z Wojskiem Polskim związał się w 1918 roku. Podczas wojny polsko-bolszewickiej dowodził 9 Pułkiem Piechoty Legionów i 6 Brygadą Piechoty. Od 1923 roku był dowódcą 31 Pułku Piechoty, a w 3 lata później dowodził 24 Dywizją Piechoty.
Wacław Scaevola Wieczorkiewicz od października 1935 roku do wybuchu wojny był dowódcą Okręgu Korpusu nr X w Przemyślu. Szybko zdobywał kolejne szlify oficerskie. Stopień porucznika otrzymał w 1914 roku, kapitana w rok później. Pułkownikiem został w 1920 roku, a nominację na generała brygady otrzymał w 1927 roku. Zmarł w grudniu 1969 roku w Genewie.
