Analizując sytuację ekonomiczną gminy miasta Jarosławia w III Rzeczpospolitej zauważam niefrasobliwe zbywanie mienia komunalnego, podobnie jak w całym kraju. Mienie komunalne w przeszłości było głównym i stałym źródłem dochodu miasta. Potwierdzą to zapisy w preliminarzach i protokołach Miejskiej Rady w Jarosławiu w latach od 1919 do 1939 r. znajdujące się w archiwum w Przemyślu. Były one dla mnie jedynym źródłem informacji z tego okresu, przy braku profesjonalnego piśmiennictwa na ten temat.
Jestem zbudowany troską rajców o dobro miasta. Po latach długiej niewoli w bardzo trudnych warunkach ekonomicznych Rada Miejska usilnie dążyła do zapewnienia mieszkańcom normalnych i bezpiecznych warunków życia. W tym czasie miasto musiało zdobywać fundusze we własnym zakresie. Uzyskane kredyty wykorzystano na rozwój gospodarczy. Uruchomiono miejską rzeźnię, zbudowano gazownię, wiatę targową (halę), elektrownię, wodociągi, targowicę itp. Natomiast rozwojem przemysłu zainteresowali się prywatni przedsiębiorcy wykorzystując wyłącznie własne mienie. Powstała Fabryka Wstążek Jedwabnych, Fabryka Ciast i Cukrów "Gurgula", "Bakalarza" itp. W fazę ożywienia wkracza również i kupiectwo. Wpływ środków pieniężnych z komunalnych zakładów jak i z prywatnych przedsiębiorstw były głównym źródłem dochodów miasta. Dodatkowo miasto czerpało dochody z opłat targowych, placowych, czynszów z domów i z dzierżaw gruntów. W rezultacie wzrosło dwukrotnie zatrudnienie robotników i urzędników. Miasto częściowo uchroniło się przed bezrobociem i skutkami recesji gospodarczej. Wówczas powszechnie znane było powiedzenie burmistrza dr. Adolfa Dietiusa: "Miasto bez majątku, to tak jak człowiek bez powietrza". Historia pozytywnie oceniła w tym okresie działalność burmistrzów i członków samorządu miejskiego. Z przeszłości trzeba wybrać to, co dobre i dobro rozniecać. C. K. Norwid przypomina: "Przyszłość ocala, co jej potrzebne".
Czas przerwać tę spiralę zbywania mienia komunalnego powodującego zubożenie miasta, a tym samym likwidację stałych dochodów z majątku gminy. Zobowiązuje nas do tego art. 23 ust. 1: "Radny obowiązany jest kierować się dobrem wspólnoty samorządowej gminy", oraz ślubowanie art. 23a ust. 1, 2 "... ślubuję ... godnie, rzetelnie i uczciwie ... dbać o dobro mojej gminy i jej mieszkańców", często z dodaniem zdania "Tak mi dopomóż Bóg". Wypełniając sumiennie swoje obowiązki unikniemy wielu błędów w stanowieniu prawa dotyczącego spraw publicznych o znaczeniu lokalnym. To o ludzi sumienia apelował Ojciec Święty w Skoczowie.
Każde dobro komunalne, każdy towar, posiada względną formę wartości. Wartość i cena są stale różne i nie pokrywają się nigdy. O tym decydują prawa ekonomiczne. Prawo wartości poprzez odchylenia się cen od wartości (w dół albo w gó-rę) rządzi produkcją, wymianą, podziałem pracy żywej i uprzedmiotowionej oraz polaryzacją społeczeństwa - czyni jednych biednymi, drugich bogatymi. Sprzeczność ta zawarta w towarze przy wyprzedaży mienia komunalnego może naruszyć zasady uczciwości i rzetelności. Taka sytuacja powoduje czę-sto nieporozumienia i sprzyja powstaniu antagonistycznych stosunków międzyludzkich na tle racji majątkowych. Z przykrością stwierdzam, że dochodzi nawet do nie przestrzegania kultury słowa.
Dla lepszego zapoznania się z dotychczasowym sposobem gospodarowania majątkiem gminy składam wniosek o przedstawienie sprawozdania obejmującego zbycia i obciążenia nieruchomości gruntowych oraz ich wydzierżawienia lub najmu na okres dłuższy niż trzy lata w okresie od 27.05.1990 do 31.12.2002 r. Znajomość tych faktów, zgodnych z uchwałami Rady Miasta Jarosławia ułatwi prowadzenie racjonalnej gospodarki mieniem komunalnym, w myśl zasady naszych ojców: "Cudze szanujecie więcej niż swoje". Radni winni stać na straży mienia komunalnego. Społeczeństwo nam zaufało i nie możemy go zawieść.
Sesja 3.03.2003 r.
W sprawie projektu budżetu
Budżet Rady Miasta jest naszym planem dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów. Jest to najważniejsza uchwała prognozująca życie gospodarcze i społeczne mieszkańców Jarosławia.
Spośród potrzeb zbiorowych wynikających z art. 7 ustawy o samorządzie gminnym proponowany projekt uchwały budżetowej odzwierciedla finansowo 3 priorytetowe kierunki działalności: oświata 19.091.532 zł, tj. 33%; edukacyjna opieka wychowawcza 5.810.509 zł, tj. 10%; opieka społeczna 6.512.325 zł, tj. 11% oraz kultura fizyczna i sport 9.058.000 zł, tj. 16%. Na realizację powyższych zadań własnych gminy, które mają charakter obligatoryjny, przeznacza się aż 70% budżetu gminy. Oświata, edukacja, wychowanie to ogrom spraw, problemów, które leżą na sercu nam wszystkim w Radzie Miasta, a szczególnie nauczycielom, wychowawcom. Nauczyciele borykają się z wieloma trudnościami, w tym finansowymi, które budżet miasta stara się łagodzić. Zależy nam, aby właściwie kształtować młode umysły i serca na prawych ludzi o mocnych charakterach w odniesieniu do niepodważalnych uniwersalnych wartości.
W warunkach istniejącej recesji gospodarczej, wzroście bezrobocia, przewidywanym spadku wskaźnika inflacji i braku środków płatniczych, budżet powinien być bardzo oszczędny.
Przedłożono Radzie Miasta dwa projekty budżetu na 2003 rok. Drugi projekt budżetu uwzględniający proponowane poprawki Burmistrza Miasta zmniejsza dochody, ale w sposób znaczący zwiększa wydatki budżetowe. Z zestawienia tych wielkości wynika wzrost deficytu z 4,2% do ok. 10% po wniesionych poprawkach. Deficyt budżetowy powiększony o rozchody budżetu przypadające do realizacji w 2003 r. w wysokości 5.374.540 zł. spowoduje zadłużenie gminy do kwoty 10.425.431 zł. Łączna kwota do spłaty w bieżącym roku rat kredytów wraz z odsetkami osiągnie stopę procentową spłat w wysokości 10,18% przy możliwej maksymalnie 15%. Podobnie przedstawia się stopa procentowa długu w wysokości 24,02%. Wszystkie te liczby są wyższe od planowanych wielkości w ubiegłym roku.
Burmistrz Miasta ma prawo chwalić przedłożony projekt budżetu, radni wskazywać na jego słabości i negatywne skutki. Podczas wielogodzinnych posiedzeń 9-ciu komisji wniesiono szereg poprawek, czyniąc projekt budżetu możliwie merytorycznie uzasadnionym. Życie społeczne dyktuje nowe wyzwania w dziedzinie zaspakajania zbiorowych potrzeb wspólnoty. Z uznaniem stwierdzam, że komisje Rady Miasta doceniły potrzeby dofinansowania Centrum Charytatywnego - Przystań Matki Boskiej Jasnogórskiej "Wzrastanie" w Jarosławiu zgodnie z zasadą Ewangeliczną cokolwiek uczynicie potrzebującym, mnie czynicie. Jest to również odpowiedź na apel w związku z ogłoszeniem Roku Niepełnosprawnych. Nasze człowieczeństwo wymaga od nas wrażliwości na problemy bliźnich, pokrzywdzonych przez los.
Proponowany projekt budżetu miasta umacnia pozytywnie potrzeby wspólnoty o znaczeniu lokalnym przeznaczając wyższe kwoty na świadczenia społeczne.
Sesja 24.03.2003 r.
