Jesteśmy wspólnie z niepełnosprawnymi jedną wielką ludzką rodziną. Mieszkańcy Jarosławia realizują hasło "Społeczeństwo dla Wszystkich". W powiecie jarosławskim działa 5 organizacji w ramach Związku Stowarzyszeń Pomocy Osobom Niepełnosprawnym. Polskie prawo otacza specjalną tro-ską niepełnosprawnych. Wynika to z art. 70 Konstytucji RP oraz art. 1 pkt. 1 i 5 Ustawy o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r. - "Każde dziecko niepełnosprawne ma prawo do nauki". W ustawie o samorządzie wojewódzkim i powiatowym przewiduje się również zadania zmierzające do ograniczenia skutków niepełnosprawności i przestrzegania praw dotyczących osób niepełnosprawnych. W Polsce jest ok. 5 mln osób dotkniętych niepełnosprawnością. Zatrudnieniem, sytua-cją życiową i rehabilitacją tych osób jesteśmy bardzo zainteresowani. Kontakt z niepełnosprawnymi na co dzień, a w Europejskim Roku Niepełnosprawnych szczególnie umożliwia bliższe poznanie ich problemu. Tylko niezbędna rehabilitacja i utrzymanie istniejących miejsc pracy umocni ich psychicznie, będą się czuli dowartościowani. Natomiast rehabilitacja społeczna i zawodowa dzieci i młodzieży może przyczynić się do usuwania niepomyślnych następstw ograniczenia czynności ustroju. O skali problemu świadczą liczby orzekanych przez Komisję do Spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia świadczeń rehabilitacyjnych - ponad 30 tysięcy rocznie. Osoby te muszą być poddawane intensywnej rehabilitacji, w przeciwnym razie zostaną zaliczone do jednej z grup inwalidztwa. Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych powinien gwarantować działalność profilaktyczną zapobiegającą inwalidztwu lub trwałej niepełnosprawności i poprawę ich sytuacji materialnej. Potrzeby niepełnosprawnych nie są bezzasadne, nie są wygórowane, zbyt ambitne, ale po prostu słuszne i konieczne. Z przykrością stwierdzam, że Narodowy Fundusz Zdrowia nie traktuje w Polsce jednakowo wszystkich niepełnosprawnych. Województwo podkarpackie jest szczególnie dyskryminowane w stosunku do innych województw. W skali kraju przeznacza jedną z najniższych stawek mimo pełnej realizacji programu rehabilitacji dzieci niepełnosprawnych. Dla porównania podam, że Dolnośląska Kasa płaciła za osobodzień zł 60, podczas gdy w naszym województwie zł 22. Pominięto w tych świadczeniach całkowicie młodzież powyżej 18 r. życia. W Ośrodku Rehabilitacyjno-Edukacyjno-Wychowawczym jest objęta tylko edukacja do 21 a nawet 25 r. życia, w zależności od stopnia niepełnosprawności. Młodzież z wieloraką niepełnosprawnością oprócz edukacji wymaga rehabilitacji i leczenia przez całe życie. Zadania te winny być finansowane w odpowiedniej wysokości i w określonym czasie.
Najliczniejsze Koło Osób z Upośledzeniem Umysłowym ma 380 członków z czterech powiatów i 26 gmin. Zaledwie 40 osób może korzystać z terapii zajęciowej. Dopiero pod koniec roku Warsztat Terapii Zajęciowej uzyskał okazjonalnie środki pieniężne z Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie przekazane przez PFRON. Środków tych nie wykorzystano w innych programach. Kolejnym przykładem może być brak ciągłości dotacji na wykończenie budowy Grupowego Domu Rodzinnego. Pieniądze na inwestycje PFRON przekazał do Urzędu Marszałkowskiego. Wówczas wydano rozporządzenie blokujące realizację inwestycji na okres 3 lat. Dopiero po 15.09.2005 r.będzie można, po podpisaniu umowy, dokończyć budowę GDR. W tym czasie surowy stan budynku będzie ulegał niszczeniu. W warunkach gospodarki rynkowej, bezwzględnego działania praw ekonomicznych przestrzeganie ustawy o zatrudnieniu i rehabilitacji osób niepełnosprawnych jest niezmiernie istotne, w celu złagodzenia ich trudnej sytuacji materialnej. Bez specjalistycznego wsparcia wymagającego wielu nakładów, słowami nie rozwiąże się tego ważnego, ludzkiego problemu. Poszkodowani przez los, cierpią i ponoszą niezawinione ofiary. Swoją aktywną postawą i życzliwością zechciejmy ulżyć w im cierpieniu.
