Podstawowe priorytety jakie wyznaczały działalność Rady i Zarządu Miasta Jarosławia w kadencji 1998 - 2002 zostały zawarte w "Kierunkach rozwoju miasta Jarosławia na lata 1996-2000" oraz w "Strategii rozwoju miasta Jarosławia na lata 2000 - 2010". W obu dokumentach uwzględniono tradycje funkcjonujące w mieście, potrzeby i aspiracje jego mieszkańców, a także realne możliwości prawne i finansowe samorządu. Działalność samorządu nie ograniczała się jedynie do realizacji zadań przypisanych przez ustawy. Nie naruszając kompetencji organów administracji państwowej czy też instytucji im podporządkowanym podejmowano działania przynoszące miastu wymierne korzyści. Najtrudniejszą pracą było kształtowanie świadomości wspólnej odpowiedzialności zarówno władz jak i społeczeństwa w rozwoju poszczególnych dziedzin życia.
Jarosław jest jednym z pięciu miast woj. podkarpackiego liczących od 30 do 50 tys. mieszkańców - mieszka tutaj 41,5 tys. osób na powierzchni 34,46 km2. W odległości 30 km znajduje się przejście graniczne w Korczowej, z którym łączymy nadzieje na przyszłość. Nasze miasto ma szansę stać się dobrym miejscem do lokalizacji firm planujących gospodarczą ekspansję na chłonne rynki wschodnie.
Dobrze rozwinięta jest sieć infrastruktury społecznej: przedszkola, szkoły podstawowe, średnie, a nawet uczelnie wyższe. Do tej sieci należy również szpital, przychodnie lekarskie oraz ośrodki kultury, świadczące usługi dla mieszkańców miasta i powiatu.
Założenia urbanistyczne charakteryzują się wyjątkowymi walorami krajobrazowymi oraz cenną zabudową Starego Miasta i Śródmieścia, jak również zabytkami wpisanymi do rejestru zabytków o znaczeniu krajowym. Ten potencjał, stanowiący podstawę dla rozwoju turystyki miejskiej i kulturowej nie został należycie wykorzystany.
Jarosław jest nadal ważnym ośrodkiem przemysłowym o znaczeniu regionalnym w dziedzinie przemysłu spożywczego, szklarskiego i lekkiego. Obejmuje on obok sprywatyzowanych z udziałem kapitału zagranicznego przedsiębiorstw, liczne małe i średnie podmioty gospodarcze będące własnością osób fizycznych.
Za niewątpliwy sukces uznać należy opublikowaną w dzienniku Rzeczpospolita 21 czerwca 2001 r. mapę, na której zaznaczono wyniki badań atrakcyjności 260 miast powiatowych. Ranking został przeprowadzonego przez Instytut Badań nad Gospodarką Rynkową. Wyznaczono 70 wskaźników, wśród których najważniejsze to: chłonność rynku lokalnego, jakość rynku pracy, klimat społeczny, infrastruktura techniczna, infrastruktura otoczenia biznesu, dostępność komunikacyjna, skuteczność dotychczasowej transformacji ustrojowej, możliwości wypoczynkowe, aktywność marketingowa władz samorządowych.
Atrakcyjność inwestycyjną oznaczono od A (najatrakcyjniejsza) poprzez D (przeciętna) do G (najmniejsza). W klasie A znalazło się 18 miast z całej Polski, w tym 3 z województwa podkarpackiego: Jarosław, Mielec i Stalowa Wola.
Podstawowym źródłem informacji do badań były dane urzędowe pochodzące z GUS, NBP, PAIZ i Ministerstwa finansów oraz stron internetowych poszczególnych miast. Przypomnę, co zapisano w raporcie Pawła Swianiewicza i Wojciecha Dziemianowicza: "Połowa spośród miast zaliczonych w obecnej edycji do klasy A znajdowała się w klasie A także w poprzednim rankingu. Większość pozostałych członków ścisłej czołówki to miasta, które awansowały z klasy B. Największy awans odnotowały dwa miasta w województwie podkarpackim: Stalowa Wola i Jarosław oraz Kędzierzyn-Koźle w województwie opolskim. Cechą wspólną tych miast jest znaczna poprawa infrastruktury otoczenia biznesu".
Plany zawarte we wspomnianych na wstępie dokumentach zakładały m.in.:
- perspektywiczny rozwój systemu komunikacyjnego miasta w kontekście gwałtownie rosnącej liczby pojazdów mechanicznych zarejestrowanych w mieście i jeszcze szybciej narastającego natężenia ruchu tranzytowego na trasie międzynarodowej E 40,
- wypracowanie propozycji rozwiązań urbanistycznych umożliwiających optymalne zagospodarowanie wolnych obszarów, uwzględniających zarówno interesy obecnych właścicieli gruntów, a także dalekowzroczne programy rozwoju miasta,
- ochronę zabytków Zespołu Staromiejskiego w powiązaniu z wyprowadzeniem z tego obszaru ruchu kołowego i urządzeniem na jego obrzeżach sieci parkingów,
- rozwój bazy turystycznej, hotelarskiej i usługowej z uwzględnieniem i wyeksponowaniem naturalnych walorów regionu,
- przeprowadzenie regulacji przebiegu granic administracyjnych miasta (gminy miejskiej) w celu pozyskania terenów tradycyjnie należących do miasta, nie zagospodarowanych lub zbędnych sąsiednim gminom.
W zakresie ochrony środowiska za najważniejsze uznano działania w trzech kierunkach:
- ochrony powietrza atmosferycznego - poprzez zmianę systemów ogrzewania (przebudowa istniejących kotłowni węglowych na gaz ziemny),
- ochrony wód powierzchniowych i gruntowych - poprzez zwiększenie wydajności miejskiej oczyszczalni ścieków, pokrycie siecią kanalizacji sanitarnej obszaru całego miasta (w dzielnicach: os. Sterańczaka, Misztale, Przedmieście Dolnoleżajskie, Łazy Kostkowskie ścieki sanitarne odprowadzane są praktycznie nie oczyszczane do gruntu),
- ochrony środowiska przed odpadami komunalnymi i przemysłowymi - poprzez wprowadzenie powszechnego opodatkowania mieszkańców na utrzymanie czystości, selektywnej zbiórki odpadów i odzysk surowców wtórnych a także konsekwentną likwidację dzikich wysypisk śmieci.
Priorytetem w "Kierunkach rozwoju miasta" było:
- uzyskanie zgody Wojewody Przemyskiego na przejęcie w zarząd dróg wojewódzkich na terenie miasta (jako zadania zleconego),
- wyprowadzenie ruchu tranzytowego poza centrum miasta (wzmożone działania w celu przywrócenia projektu budowy obwodnicy miasta do planu centralnego Ministerstwa Komunikacji).
Za najpoważniejsze i najpilniejsze zadanie wobec mieszkańców dzielnic,
na których terenie brakuje sieci wodociągowej uznano zapewnienie
dostawy wody w wymaganej ilości i odpowiedniej jakości oraz
uporządkowanie gospodarki ściekowej.
Teraz przyszedł czas na konsultację i porównanie założeń z tym, co udało się zrealizować Zarządowi Miasta w kadencji 1998 - 2002.
